Niebios dzwony zapraszają na wesele w rajską włość:
wszystkie bóle tam znikają, miejsce znajdzie każdy gość.
Jezus darzy życia chlebem, złóżcie Jemy ciężar swój,
wiara was połączy z niebem, gdzie bogactwa macie zdrój.
Dzwonów głos, pieśni moc płynie z ust anielskich w dół.
Dźwięczny ton z górnych stron: Dziś weselny stroją stół!
(ŚE 177,2)
Nastał nam czas przeradosny, wierni więc pląsajcie!
Zmartwychwstanie Bożej wiosny pieśnią przywitajcie!
Wyszedł z grobu nasz Zbawiciel, ludu swego Odkupiciel!
Chwałę Jemu dajcie!
(ŚE 184,1)
O głowo coś zraniona, zhańbiona, zlana krwią
i cierniem uwieńczona, złoczyńcy Ciebie lżą.
O głowo coś jaśniała odblaskiem Bożej czci,
lecz teraz wynędzniała, bądź pozdrowiona mi.
(ŚE 142,1)
