„Co nam zwiastuje adwent Pański? (…) Oto kościół chrześcijański rozpoczyna rok każdy z pierwszą niedzielą adwentu, ponieważ zaś dzień pierwszy roku kościelnego rozpoczyna zarazem nową epokę życia chrześcijańskiego, przeto w szeregu niedziel i świąt jest jedną całością i jakby pojedynczym ogniwem owego wielkiego łańcucha łączącego ziemię z niebem (…).
„Dziwna lekkomyślność opanowała ludzi. Wszystkiem się zajmują, o wszystko dopytują, wiadomości ze świata, nowiny polityczne lotem błyskawicy mają być donoszone, lecz to, co się zbawienia tyczy, co odkrywa tajemnice wieczności, co prowadzi w głębie królestwa Bożego – usuwają jak najtroskliwiej od siebie, lub, co na jedno wychodzi, okrywają śmiesznością, nazywają marzeniem, powiadają, że głupstwem jest myśleć o rzeczach podobnych. (…)
Naigrywania ludzkie są kamieniami, któremi bezbożni rzucają w niebo, ale które spadając, na ich własne głowy spadają. (…)
Jako pasterz, jako sługa Ukrzyżowanego, o świętej prawdzie biblijnej świadczyć winienem i na słowie Bożym opierając się, słowu temu wierny, powiadam: Syn Człowieczy idzie, Syn Człowieczy przyjdzie, a wy synowie ludzcy, jakże Go przyjmiecie?”
Naigrywania ludzkie są kamieniami, któremi bezbożni rzucają w niebo, ale które spadając, na ich własne głowy spadają. (…)
Jako pasterz, jako sługa Ukrzyżowanego, o świętej prawdzie biblijnej świadczyć winienem i na słowie Bożym opierając się, słowu temu wierny, powiadam: Syn Człowieczy idzie, Syn Człowieczy przyjdzie, a wy synowie ludzcy, jakże Go przyjmiecie?”
„O Panie, Panie wielki i wszechmogący, otwórz uszy, porusz serca, bo bez Twojej pomocy, uszy zamknięte, serca kamienne nie przyjmują słowa Twojego. Jezu Chryste zmiłuj się nad nami. Amen.
