„Zwiastun” w latach 1976-1989

W latach 1973/1974 r. odnotowano kilka istotnych zmian, które dotyczyły redakcji i druku „Zwiastuna”. Po raz kolejny zmieniła się szata graficzna okładki oraz miejsce druku pisma. Decyzją Zjednoczenia Przemysłu Poligraficznego w Warszawie druk czasopisma „Zwiastun” z dniem 1 lutego 1974 r. został przeniesiony do Białostockich Zakładów Graficznych w Białymstoku. Przyczyniło się to do wystąpienia znacznych opóźnień w ukazywaniu się kolejnych numerów, wzrosła też cena produkcji i wydłużył się cykl produkcyjny jednego numeru do dwóch miesięcy. Sytuacja ta doprowadziła do dezorganizacji pracy w redakcji, utrudnień w kolportażu, spowodowała też znaczne opóźnienia w docieraniu pisma do czytelników, którzy wykazywali brak zrozumienia wobec zaistniałej sytuacji oraz narzekali na dezaktualizacje treści (Zw 1977, nr 1, s. 13).

W latach siedemdziesiątych XX stulecia Wydawnictwo „Zwiastun” otrzymało dotację finansową z zagranicy oraz zestaw maszyn małej poligrafii, co przyczyniło się do częściowej niezależności od drukarń państwowych (KE 1981, s. 56). Oprócz dwutygodnika „Zwiastun” i „Kalendarza Ewangelickiego” co roku wydawano ok. 8-10 publikacji książkowych.

Zmiana kadrowe redakcji „Zwiastuna”

W grudniu 1978 r. ks. T. Wojak przeszedł na emeryturę. Wówczas stanowisko dyrektora Wydawnictwa i redaktora naczelnego „Zwiastuna”  uchwałą Konsystorza z dnia 18 stycznia 1979 r., powierzono E. Otello-Wiśniewskiej, która nominację otrzymała dopiero 26 marca 1980 roku(KE 1980, s. 99; Zw 1979, nr 5, s. 76; Zw 1979, nr 13/14, s. 197). W następnym roku dokonano zmiany Kolegium Redakcyjnego w skład którego weszli, jako konsultanci księża R. Trenkler, H. Czembor, M. Uglorz, J. Gryniakow, J. B. Niemczyk, W. Preiss, Emil Gajdacz (ur. 1940) oraz z urzędu E. Otello-Wiśniewska (Zw 1981, nr 24, s. 370). Redakcję „Przyjaciela Dzieci” objęli: Helen Gajdacz (ur. 1938) i ks. E. Gajdaczowi. Przewodniczącym Synodalnej Komisji Prasowo-Wydawniczej został Ks. Ryszarda Janika (ur. 1930). Podano też do wiadomości, że zmianie uległa koncepcja organizacyjna pracy redakcyjnej, za którą odpowiedzialne będzie całe Kolegium Redakcyjne, a numer 5. „Zwiastuna” w 1979 r. będzie pierwszym zredagowanym przez nowo powołane Kolegium (Zw 1979, nr 5, s. 76).

Ewa Otello-Wiśniewska nowym redaktorem naczelnym

Ewa Otello-Wiśniewska urodziła się dnia 25.05.1940 r. Po ukończeniu studiów teologicznych w ChAT, dnia 07.05.1967 r. została wprowadzona w urząd nauczania kościelnego. Wprowadzenie odbyło się w Nidzicy, a dokonał go ks. sen. Paweł Kubiczek. Pracę w redakcji „Zwiastuna” rozpoczęła jako redaktorka techniczna, następnie po przejściu na emeryturę ks. Tadeusza Wojaka – jako redaktorka naczelna („Kartki Mazurskie (Biuletyn MTE w Olsztynie 2008, nr 4(58).

W 2003 r. Ewa Otello-Wiśniewska wraz z Ireną Heintze zostały laureatkami nagrody im. Ks. Leopolda Otto, która przyznawana jest osobom, aktywnie udzielającym się w dziedzinach, w których zasłużył się ks. Leopold Otto lub do działania w których mocno motywował ówczesnych ewangelików. Wyróżnienie to jest nagrodą honorową i stanowi ją statuetka z płaskorzeźbą patrona nagrody. W uzasadnieniu laudacji przeznaczonej dla emerytowanych wieloletnich redaktorek czasopisma „Zwiastun” czytamy, że otrzymały ją: „za wieloletnie zaangażowanie w kierowanie Wydawnictwem „Zwiastun” oraz za wydawanie książek i czasopisma w trudnych czasach ograniczeń politycznych”.

Diakon Ewa Otello-Wiśniewska zmarła dnia 20.10.2014 r. w wieku 74 lat. Była teologiem, a w latach 1979-1995 dyrektorem Wydawnictwa „Zwiastun” i redaktorem naczelnym czasopisma „Zwiastun”

Ostatnie lata warszawskiego okresu

Redakcja „Zwiastuna” w składzie: Ewa Otello-Wiśniewska (redaktor naczelna), Ewa Ołtarzewska-Wieja (redaktor techniczny i operator składopisu) oraz Łucja Cholewik (starszy asystent redaktora i sekretarz redakcji), pracowała przez 13 lat, tj. do momentu przeniesienia w 1992 r. wydawnictwa do Bielska-Białej, zredagowała 312 kolejnych numerów o łącznej liczbie ok. 5000 stron druku. Ostatni, czwarty numer dwutygodnika redagowany przez Ewę Otello-Wiśniewską i jej zespół sygnowano datą  15 lutego 1992 r. i jego nakład osiągnął 12 tysięcy egzemplarzy (Zw 1992, nr 4, s. 60).

W sprawozdaniach z działalności wydawniczej za 1982 r. podano, że nakład „Zwiastuna” w 1981 r. wykazywał tendencje wzrostową. Na początku roku wynosił 10000 egz., a na końcu 11500. Staraniem wydawnictwa ukazało się 9 pozycji zwartych o łącznym nakładzie 73000 egz. Wydawnictwem zaś kierowała E. Otello-Wiśniewska (KE 1983, s. 52).

Przewodniczący Komisji Prasowo-Wydawniczej i Środków Masowego Przekazu, ks. Jerzy Gryniakow w sprawozdaniu na 1988 r. odnotował 10 pozycji o łącznym nakładzie 108800 egz. W tym samym roku informowano o budowie Ośrodka Wydawniczego w Bielsku-Białej, które w przyszłości miało zapewnić druk wydawnictw kościelnych i realizację zamówień z zewnątrz, które będą dodatkowym źródłem dochodu (KE 1989, s. 62).

Zapowiedź przemian

W omawianym okresie „Zwiastun” był najstarszym ewangelickim czasopismem o bogatej tradycji, stabilnej sytuacji i stałych prenumeratorach. Jego profil znajdował poparcie Kościoła i zainteresowanie czytelników, a utrzymanie było możliwe dzięki prowadzonemu przez parafie kolportażowi.

Rok 1989 uwolnił publicystykę „Zwiastuna” od cenzury. Od tej chwili można było zająć się komentowaniem spraw ważnych dla ewangelików bezpośrednio związanych z ich egzystencją jako mniejszości wyznaniowej w państwie polskim, równocześnie też nie zaniedbywała chrześcijańskiego zwiastowania. Autor działu „Co piszą inni?” ks. Ryszard Trenkler swobodę w wyborze tematyki poruszanej w dwutygodniku komentował następująco: „Nie czuwa nad nimi żaden stróż w postaci wszechwładnego cenzora” (Zw 1990, nr 17, s. 139-140).