Pieśń „O Głowo, coś zraniona”

     

Paul Gerhard - pomnik przed kościołem

w Mittenwalde

    Autorem tekstu pieśni pasyjnej „O Głowo, coś zraniona” jest Paul Gerhard (1607-1676), który w latach 1651-1657 był proboszczem parafii ewangelickiej w Mittenwalde (Brangenburgia-Niemcy). Tam w kościele Moritza przez 6 lat w każdą niedzielę i świata odprawiał nabożeństwa. Stał wówczas w ołtarzu i spoglądał na malowidło nastawy ołtarzowej znajdujące się na wysokości jego głowy, które przedstawiało dwóch aniołów trzymających płótno, na którym widniał wizerunek twarzy Chrystusa w koronie cierniowej. Malarz przedstawił twarz Chrystusa jako bardzo szczupłą, pociągłą, okoloną ciemnymi włosami łączącymi się z brodą. Brązowe oczy Pana Jezusa są otwarte, podobnie usta – lekko rozchylone, jakby chciały coś powiedzieć. Tego typu sztuka oddziaływała na wrażliwą duszę Paula Gerharda, co w powiązaniu z czytaniem Biblii, szczególnie Ewangelii, Psalmów i starokościelnych hymnów łacińskich Arnulfa z Leuven (ok.1200-1250) z pewnością przyczyniły się do napisania słów pieśni „O Głowo coś zraniona”.

                                        1. O głowo, coś zraniona,
                                            zhańbiona, zlana krwią
                                            i cierniem uwieńczona,
                                            złoczyńcy Ciebie łżą.
                                            O głowo, coś jaśniała
                                            odblaskiem Bożej czci,
                                            lecz teraz wynędzniała,
                                            bądź pozdrowiona mi!

                    3. O Panie, coś wycierpiał,
                        to wszystko z winy mej,
                        bo ja to zawiniłem,
                        coś znosił w męce Swej!
                        Spójrz, stoję tu, niewierny,
                        nade mną Boży gniew.
                        Daj, Zbawco miłosierny,
                        mnie łaskę przez Swą krew!

                                         7. Serdeczne przyjmij dzięki,
                                            najdroższy Zbawco mój,
                                            za Twe krzyżowe męki,
                                            za śmierć i krwawy znój.
                                           O spraw, bym wierny Tobie
                                           u boku Twego trwał,
                                           a życie gdy zakończę,
                                           zgon szczęsny w Tobie miał.

 Paul Gerhardt został uznany za najwybitniejszego twórcę poezji religijnej w Niemczech XVII wieku.