W kręgu refleksji o Szkółce Niedzielnej ks. Jana Karpeckiego

    Nowoczesna Szkoła Niedzielna dzieli się na kilka oddziałów stosownie do wieku dzieci. Szkoła Niedzielna to jakby młody zbór w zborze. Najistotniejszą cechą nowoczesnej szkoły niedzielnej pod względem organizacyjnym, to podział na oddziały i oddziałów na grupy, oraz wprowadzenie całego szeregu współpracowników t.zw. nauczycieli. Niedopuszczalnem jest, aby dzieci różnego wieku i poziomu umysłowego słuchały tego samego opowiadania i brały udział w tem samem nabożeństwie. Niedopuszczalnem jest również, aby jeden nauczyciel uczył wszystkie dzieci. Nowoczesna Szkoła Niedzielna chce wziąć w orbitę swoich wpływów dziecię od urodzenia, przeprowadzić je przez okres dzieciństwa i młodości, powodując ofiarowanie osobistego życia Jezusowi Chrystusowi i wreszcie dojrzałego nie tylko pod względem cielesnym, lecz i duchowo-religijnym człowieka oddać zborowi.

Pracą swą ogarnia więc nowoczesna Szkoła Niedzielna wszystkie te istniejące u nas etapy na tej drodze jak szkołę niedz., t.zw. dorosty i związki młodzieży, nie dopuszczając nigdzie luk, powodujących straty i ubytek uświadomionych członków zboru.

„Nasz Kalendarz Ewangelicki” 1936, s. 68

***

Najważniejszymi czynnikami wychowawczymi, przysposabiającymi dziecko do społeczności z Bogiem, są dom rodzinny i Szkółka Niedzielna. Nie należy wszakże zapomnieć o dwóch dalszych czynnikach zmieniających niepoślednią rolę, mianowicie o lekcjach religii i o nauce konfirmacyjnej. Natomiast wspólnota w chórze kościelnym oraz godziny biblijne dla młodzieży, to ostatnie ogniwa w wychowaniu religijnym, przygotowujące młodocianą duszę życia z Bogiem. (…).

Dzieci potrzebują swojego nabożeństwa, swojego uroczystego dnia, swojej uroczystej godziny, gdy stają przed Bogiem i chwalą i modlą się do Niego. Właściwie pojęta i należycie prowadzona spółka niedzielna nigdy nie spowoduje obniżenia wartości nauczania religii. Przeciwnie, podkreśli je i pogłębi. (…) szkółka niedzielna pragnie, aby dziecię stawało się coraz bardziej dziecięciem Jezusa. (…)

Chociaż szkółka niedzielna nazywa się szkołą, jednak pragnie być raczej nabożeństwem.

„Kalendarz Ewangelicki” 1961, s. 196-200

***

 Drodzy Rodzice! Gdy Ojcu niebieskiemu powierzymy nasze dzieci , które opuszczają dom rodzinny, to damy mu najlepszego Opiekuna i Przyjaciela. To jest ta najlepsza gwarancja, ze wszystko dobrze się ułoży, Błogosławieństwo Boga to jest to najkosztowniejsze, co możesz dać swojemu synowi lub córce. Zawiera ono wszystko, czego dzieci i młodzież potrzebują, zawiera pełnię wszystkich życzeń i jest najlepszą gwarancją ich spełnienia. Choćbyś najgoręcej życzył dziecku dużo szczęścia i zdrowia, a nie wspomniał na Tego, co to wszystko daje, to życzenie twoje przebrzmi jako echo i zniknie jako cień. Gdy jednak treścią tego życzenia będzie wiara i w życzeniach twoich będzie słowo „Bóg”, to możesz być spokojny.

„Strażnica Ewangeliczna” 1949, nr 17, s. 2

***

Nasz Kościół ewangelicki zachował ołtarz, jako symbol obecności Bożej. Tu w nabożeństwie głównym zmawia się modlitwy do Boga, tu czytane jest Słowo Boże i śpiewana jest liturgia, a przede wszystkim jest ołtarz miejscem odprawiania Wieczerzy Świętej czyli Komunii. Tu też odbywa się konformacja i ślub małżeński na stopniach ołtarza. Tutaj również składana jest ofiara pieniężna na cele kościelne.

„Strażnica Ewangeliczna” 1950, nr 8, s. 2