 |
| Kaplica ewangelicka w Kisielowie, filiał parafii w Goleszowie |
Rok kościelny wyznacznikiem życia duchowego
Ewangelickie
nabożeństwo
We wprowadzeniu do cyklu „Nasze
nabożeństwo” ukazującego się w „Zwiastunie Ewangelickim” w roku 2004
nabożeństwo ewangelickie nazwano „sercem i ośrodkiem życia religijnego”. Według
liturga, ks. Jana Grossa (1938-2014) nabożeństwo to „dialog Pana ze swoim ludem
i ludu ze swoim Panem”. W „Zarysie ewangelickiej etyki teologicznej” Witold
Benedyktowicz (1921-1997) wymienia elementy strukturalne nabożeństwa, jak:
„zgromadzenie, zejście się wiernych w jednym miejscu, adoracja, uwielbienie
Boga, zwiastowanie Słowa i posłanie, misja wiernych, którą mają pełnić w
świecie”. W czasie nabożeństwa zbór zgromadzony w kościele stanowi społeczność
aktywnie uczestniczącą w oddawaniu czci Bogu poprzez wspólny śpiew, modlitwę i
dialog liturgiczny z duchownym oraz budowanie się Słowem. Nabożeństwo z
Sakramentem Ołtarza, w którym Chrystus jest obecny realnie i substancjalnie,
jednoczy wszystkich uczestników a udział w nim wypływa z potrzeby wiary.
Rok kościelny
Kościół chrześcijański ustanowił rok
kościelny, który decyduje o charakterze nabożeństwa, którego wzorce zostały
zaczerpnięte z okresu wczesnochrześcijańskiego. Rok kościelny to chrześcijańska
podziałka czasu ustalona przez Kościół, w której przedstawione są dzieje
zbawienia. Składa się z półrocza Pana (część świąteczna) i półrocza Kościoła
(część bezświąteczna). Określenie w luteranizmie pojawiło się pod koniec XVI w.
W okresie Reformacji Marcin Luter dokonał jego reformy, która polegała na
usunięciu wszystkiego, co dotyczyło „ofiary”. Porządek ewangelickiego
nabożeństwa zawarty jest w „Śpiewniku Ewangelickim” (2002 i nast.). Uwzględnia
on introit, hasło biblijne tygodnia lub dnia, pieśni tygodnia, liturgiczne
czytanie biblijnego tekstu (perykopy I-III) i teksty kazalne (perykopy I-VI).
Analiza introitów wskazuje na to, że liturgia każdego nabożeństwa jest inna.
Składa się z Liturgii Słowa i Liturgii Sakramentu Ołtarza. Podział według roku
kościelnego sprawia, że poruszane są prawdy biblijne i tematy teologiczne
dotyczące dzieła zbawczego dokonanego w Jezusie Chrystusie. Należy podkreślić,
że życie religijne luteran ściśle łączy się z przezywaniem świąt związanych z
Adwentem i Bożym Narodzeniem, z czasem pasyjnym (Wielkim Piątkiem) i Wielkanocą
oraz pozostałymi ważnymi świętami roku kościelnego (Święto Żniw, Pamiątka
Reformacji, Dzień Pokuty i Modlitwy i in.).
Szkółka Niedzielna
W Kościele Ewangelicko-Augsburskim
odprawiane są nabożeństwa niedzielne, świąteczne i tygodniowe. Szczególną formą
jest tzw. szkółka niedzielna przeznaczona dla dzieci, w czasie której dzieci
uczestniczą wraz z dorosłymi w liturgii wstępnej. Następnie udają się do salki
parafialnej na wykład Słowa Bożego dostosowany do percepcji umysłowej dzieci.
Bibliografia:
Below J., Legendź M. (red.): Świadectwo wiary i życia. Kościół Luterański w Polsce wczoraj i dziś,
Bielsko-Biała 2004
Benedyktowicz W.: Co
winniśmy czynić. Zarys ewangelickiej etyki teologicznej, Warszawa 1993, s.
223
Części zmienne nabożeństwa (964), W: Śpiewnik Ewangelicki, Bielsko Biała 2002, s. 1357.
Gross J., Dialog
Pana ze swoim ludem, „Zwiastun Ewangelicki” 2004, nr 1, s. 10-11
Gross J., Nabożeństwo
w adwencie, „Zwiastun Ewangelicki” 2004, nr 23, s. 6;
Gross J., Nabożeństwo
w roku kościelnym, „Zwiastun Ewangelicki” 2004, nr 22, s. 6-7;
Gross J., Vivere cum ecclesia. Rok Kościelny w Kościele Ewangelicko-Augsburskim, „Ewangelik Pszczyński” 1994, nr
9/10, s. 2-3
Luterańska Agenda Liturgiczna, Cieszyn 2012
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz