W 120. rocznicę urodzin Ks. Edmunda Friszke (1902-1958)

 Ks. Edmund Friszke – duchowny ewangelicki, katecheta, proboszcz parafii w Radomiu, zwierzchnik (senior) diecezji mazurskiej, radca Konsystorza, więzień obozów koncentracyjnych

Kalendarium życia i działalności

 4.06.1902 – urodził się w Zduńskiej Woli w rodzinie młynarza Augusta oraz Wilhelminy zd. Doczadis

1922-1927 – odbywał studia na Wydziale Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu Warszawskiego

6.03.1927 – ordynowany przez ks. bp. Juliusza Burschego

od 15.03.1927 – wikariusz parafii św. Trójcy w Łodzi, katecheta

15.03.1929 – zostaje powołany na administratorem parafii w Radomiu

od maja 1930-1939 – proboszcz parafii w Radomiu, administrator filiałów Kozienice i Jawor

od 1937 – konsenior nowoutworzonej diecezji lubelskiej

od 15.03.1939 – administrator, a później proboszcz parafii w Radomiu

01.06.1939 – mianowany p.o. seniorem diecezji lubelskiej

Wrzesień 1939 – ks. E. Friszke został aresztowany przez gestapo

21.12.1939-29.04.1945 – ks. E. Friszke przebywał w obozie koncentracyjnym w Dachau

13.12.1945 – zgłosił się do dyspozycji ks. bp. Jana Szerudy

09.01.1946 – oficjalnie objął parafię w Olsztynie

od 25.03.1946 – również administrator parafii w Olsztynku, Mańkach i Biesalu w pow. ostródzkim

12.06.1946 – został wybrany seniorem diecezji mazurskiej

od 1951 – radca Konsystorza

15.09.1958 – zmarł nieoczekiwanie po udanej operacji w Szwecji

 Bibliografia:

1.    A.J. (ks.): Nasi jubilaci, „Kalendarz Ewangelicki” R. 73(1960), s. 58-61

2.    córki: Ksiądz Senior Edmund Friszke, „Kalendarz Ewangelicki” R. 117(2003), s. 141-143

3.    E.B. (ks.): Jubileusz 25-lecia duszpasterstwa ks. seniora E. Friszkego : Olsztyn, „Strażnica Ewangeliczna” 1952, nr 7/8, s. 118-119

4.    Gastpary W.: Śp. ks. senior Edmund Friszke, „Strażnica Ewangeliczna”  1958, nr 20, s. 298-299

5.    Jagucki A.: Odpoczywa od prac swoich : [wspomnienie śp. E. Friszke], „Strażnica Ewangeliczna” 1958, nr 20, s. 300

6.    Janik R.: Posłuszny Bogu, pokorny w cierpieniu : wspomnienie ks. Edmunda Friszkego, „Kalendarz Ewangelicki” R. 122(2008), s. 137-146

7.    Pamięci ks. sen. Edmunda Friszkego, „Zwiastun" 1968, nr 19, s. 297-298

8.    Utnik J.: Parafia ewangelicka w Radomiu w 50. rocznicę wybuchu II wojny światowej, „Zwiastun" 1989, nr 23/24, s. 328
Odsłonięcie tablicy poświęconej pamięci proboszcza parafii ks. sen. Edmunda Friszke (1902-1958)

Bibliografia artykułów ks. Edmunda Friszke

9.      Bóg stworzył świat z miłości (1 J 4,16), „Zwiastun” 1987, nr 12, s. 177-178 Kazanie wygłoszone w Dzięgielowie w 1947 r

10.  Do setnego numeru „Strażnicy Ewangelicznej” : kilka uwag i życzeń, „Strażnica Ewangeliczna” 1950, nr 19, s. 11-17

11.  Dobra rola – dobry plon, „Strażnica Ewangeliczna”  1955, nr 4, s. 49-50

12.  Jezus nieznany? (Łk 9,18-27), „Strażnica Ewangeliczna” 1958, nr 13, s. 193-194

13.  Przemówienie spowiednie w uroczystym nabożeństwie z okazji introdukcji NPW ks. bp. Kotuli, „Strażnica Ewangeliczna” 1953, nr 11, s. 140

14.  Święto umarłych (2 Tm1,9-10), „Zwiastun”  1968, nr 21, s. 317-318

15.  U progu czasu pasyjnego (Mt 16,21-23), „Strażnica Ewangeliczna”  1957, nr 5, s. 65-66

16.  Wiedza a wiara (Łk 10,17-21), „Strażnica Ewangeliczna”  1958, nr 5, s. 65-66

17.  Właściwa droga, „Strażnica Ewangeliczna” 1960, nr 2, s. 17-18

Myśl teologiczna ks. Edmunda Friszke

Święto umarłych to pamięć tych, którzy od nas odeszli. Niejedne z nas pójdzie na cmentarz i złoży kwiaty na mogile najdroższych mu istot. Być może, że pod brzemieniem bólu jęknie jego serce i łzy zroszą oblicze, ale prawdziwie po chrześcijańsku ten tylko będzie obchodził to święto, kto z całą powagą ducha, z męstwem i odwagą za ap. Pawłem wyzna: „Pragnę rozstać się z życiem i być z Chrystusem, bo to daleko lepiej”.  (Z 1968, nr 21, s. 318)

Śmierć mówi o sądzie wiecznym! Jest ona jakby gorącym płomieniem, który spala słomę próżności ludzkiej. Spala co ziemskie,, bezwartościowe. Wszystko, czym chlubiliśmy się, nagle nas oskarża, tak że pragniemy to odrzucić, zniszczyć, zapomnieć. Śmierć jest największym świadkiem prawdy ewangelicznej. Pozwala spojrzeć na inny świat, wyższy, święty. Dlatego śmierć jest czymś wielkim.

Śmierć nie jest jednak rzeczą ostateczną – nad wszystkim jest Bóg. Śmierć będzie tak długo panować, jak Bóg zechce jej używać jako narzędzia, przez które ludzi poucza i napomina. Ustąpi ona z areny życia, gdy wypełni swój cel, gdy historia się skończy, i Ten, który siedzi na prawicy Boga Ojca, przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Wtedy wyznawcy Chrystusa będą wolni od śmierci. To utęsknione wyzwolenie nastąpi nie ze względu na wartość naszego ziemskiego życia lub naszą osobistą godność, lecz objawi się jako największy dar łaski Bożej, dany nam w Jezusie. (Z 1968, nr 21, s. 318)

Kto odrzuca krzyż, ten ucieka przed ręką Bożą, która pragnie sięgnąć do najgłębszych pokładów naszej duszy, wyzwolić drzemiące tam duchowe energie i zmobilizować je dla swej sprawy. Kto zawsze w życiu omija wszelkie trudności i szuka łatwizny, ten nigdy nie zbliży się do ideału i nie zyska wiecznych wartości.  (SE 1957, nr 5, s. 66)

 Krzyż – to symbol wiary potężnej grupy ludzi na całym globie ziemskim, a nie tylko jakiś czczy znak pozbawiony swoistej treści. Znak krzyża jest wyrazem duchowej postawy ludzi wierzących, ich wierzeń i dążeń, a jeśli nim nie jest, to pozostaje tylko emblematem, żetonikiem noszonym nieraz w klapie marynarki – odrobiną blachy lub szlachetnego kruszca. (SE 1957, nr 5, s. 65)

Nasza dusza jest, jak toń morska: cicha i wyrównana, niczym modra tafla wód, na której rozsnuła się złota pajęczyna promieni słońca, - albo wzburzona i rozfalowana, jak morze rozkołysane wichrem.  (SE 1959, nr 18, s. 273)

Skróty tytułów czasopism:

SE - "Strażnica Ewangeliczna"

Z - "Zwiastun"